Anna Jachnina, z domu Grzelecka, przyszła na świat 26 maja 1914 roku w malowniczym Ciechocinku, znanym wówczas jako „perła polskich uzdrowisk”. Jej matka, Józefa z domu Czaki (zm. 3 maja 1952), pochodziła z rodziny o bogatej historii i wysokiej pozycji społecznej. Była córką Feliksa i Antoniny Czaki oraz krewną hrabiego Stefana Czaki, szefa gabinetu ministra spraw zagranicznych na Węgrzech i potomka Zofii Batory.
Ojciec Anny, Leopold Grzelecki, piastował stanowisko ogrodnika w słynnym na całą Polskę Państwowym Zakładzie Zdrojowym w Ciechocinku – jednym z najbardziej ekskluzywnych uzdrowisk dwudziestolecia międzywojennego, odwiedzanym przez elitę intelektualną i artystyczną tamtych lat. Dzięki jego pracy rodzina Grzeleckich mogła cieszyć się codziennym obcowaniem z wyjątkowym pięknem starannie zaprojektowanych ogrodów, a także chłonąć atmosferę miejsca, które było nie tylko oazą zdrowia, lecz także symbolem elegancji i wyrafinowania, przyciągającym socjetę z całego kraju.
Anna była trzecim dzieckiem w rodzinie Grzeleckich. Miała dwie starsze siostry: Marię Antoninę (ur. 16 stycznia 1904 w Ciechocinku, zm. 12 maja 1977 w Bydgoszczy), która wyszła za Kazimierza Maresza, oraz Stanisławę Golińską (ur. 1 maja 1905 w Ciechocinku, zm. 28 grudnia 1987 w Bydgoszczy). Najmłodszy w rodzeństwie był Antoni Władysław Grzelecki (ur. 15 stycznia 1917, zm. 23 kwietnia 1982 w Warszawie), który podczas niemieckiej okupacji walczył jako podporucznik Armii Krajowej w Batalionie Harcerskim „Wigry” i dowodził plutonem 1913, wchodzącym w skład kompanii „Witold”.
Rodzina Anny wyznawała głębokie wartości patriotyczne i niepodległościowe, które miały ogromny wpływ na Annę od najmłodszych lat. Jej matka, Józefa, była siostrą Tytusa Czaki, prezydenta Brześcia nad Bugiem i komisarza rządowego Włocławka w II RP. Bliską kuzynką Anny była także Hanka Czaki, córka Tytusa, która w czasie wojny pełniła funkcję łączniczki i sekretarki szefa Wydziału Informacji Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK. Niestety, Hanka została aresztowana przez Gestapo i stracona w 1944 roku wraz z częścią rodziny.
Anna dorastała w atmosferze pełnej miłości do ojczyzny i rodzinnych wartości. Lata nauki, zakończone zdobyciem „dużej matury” w 1933 roku, spędziła we Włocławku, gdzie uczęszczała do znanej szkoły sióstr urszulanek „Oświata i Wychowanie”. Szkoła, ceniona za wysoki poziom nauczania i pielęgnowanie wartości patriotycznych, miała ogromny wpływ na jej rozwój osobisty i duchowy. Podczas wszystkich lat nauki mieszkała w internacie z koleżankami pod opieką sióstr zakonnych, co przygotowało ją na wyzwania, jakie czekały ją w przyszłości.
W 1935 roku Anna wyszła za mąż za Juliana Jachnę, starszego od niej o siedem lat oficera Wojska Polskiego i kapitana 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej. Po ślubie przeniosła się do Warszawy, gdzie Julian stacjonował, i od razu zaangażowała się w życie społeczne w wojskowym środowisku. Organizowała wydarzenia i zajęcia w żołnierskich świetlicach oraz teatrze amatorskim, gdzie odbywały się konkursy wiedzy, występy i spotkania z artystami. Niedługo potem przyszła na świat ich ukochana córeczka, którą nazywali pieszczotliwie Lalą.
