Anna Jachnina była kluczową postacią w dziedzinie dokumentowania i promowania kultury ludowej w Polsce. Po powrocie do kraju w 1946 roku, zatrudniła się w Gdańsku w Biurze Odbudowy Portu w Oddziale Społecznym, Sekcji Kulturalno-Oświatowej. Pracę przerwała po roku z powodu poważnej choroby płuc męża oraz konieczności opieki nad ich dwumiesięcznym synem, Jackiem. W 1947 roku, podczas pobytu w Bydgoszczy, zatrzymała się na „chwilę”, która przerodziła się w długoletnią karierę w Polskim Radiu, którą rozpoczęła w maju 1948 roku. Początkowo pracowała w redakcji informacyjnej, a następnie w wiejskiej i literackiej.

Na zlecenie bydgoskiej rozgłośni Jachnina rozpoczęła organizowanie wypraw terenowych, które miały na celu utrwalenie autentycznych pieśni, obrzędów i opowieści ludowych. Znana była z przeprowadzania „akcji penetracyjnych,” często spędzając kilka dni w terenie, gdzie w trudnych warunkach gromadziła materiały przy wsparciu lokalnych mieszkańców. W swojej działalności radiowej zgromadziła ponad 300 audycji, które były nadawane głównie w bydgoskiej rozgłośni regionalnej, ale niektóre z nich emitowano również na antenie ogólnopolskiej. Do najbardziej znanych audycji należały „Przywołówki,” „Wieś tańczy i śpiewa,” „Noworoczne porządki” oraz „Śladami etnografa.”

Od 1955 do 1970 roku była członkinią Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. W 1961 roku współtworzyła Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne (KPTK) w Bydgoszczy, gdzie jako jedyna kobieta w zarządzie pełniła funkcję członka prezydium aż do 1975 roku. W czasie swojej pracy zorganizowała liczne wystawy i wspierała artystów ludowych, a wydarzenia takie jak „Dni Folkloru nad Brdą” w 1964 roku przyciągały szeroką publiczność.

Jej zaangażowanie w promocję kultury ludowej było doceniane na szeroką skalę. Otrzymała m.in. Złoty Mikrofon za wybitne zasługi w popularyzacji kultury ludowej, Medal Stolema w 1975 roku, przyznawany za wyjątkowy wkład w rozwój kultury Pomorza, oraz prestiżową Nagrodę im. Oskara Kolberga „za zasługi dla kultury ludowej” w 1979 roku. Ponadto, jej działalność była wielokrotnie nagradzana przez władze województwa bydgoskiego.

W ciągu prawie 50-letniej działalności Jachnina uchroniła od zapomnienia ogromną część polskiej kultury ludowej. Zgromadziła około 800 taśm magnetofonowych, które zostały przekazane do Muzeum Etnograficznego w Toruniu. Jej praca jest nadal ważnym źródłem wiedzy o folklorze i tradycjach różnych regionów Polski.

Jej przyjaciele i współpracownicy często podkreślali jej niezłomne zaangażowanie i ciężką pracę na rzecz popularyzacji kultury ludowej. Jachnina zdobyła uznanie i szacunek jako ekspertka w tej dziedzinie, a nadany jej przydomek „Pani Profesorowa” świadczył o autorytecie, jaki zdobyła wśród lokalnych społeczności. Nawet po jej śmierci w 1996 roku jej dorobek pozostaje ceniony i studiowany przez współczesnych badaczy, etnografów i miłośników kultury ludowej.